شبی تلخ و کابوس برانگیز است، بغض گلویم را می‌فشارد، درون سینه‌ام چیزی سنگینی می‌کند، چیزی بر قلبم فشار می‌آورد،صدایی در گوشم طنین انداز می‌شود:« به خود ‌آی، نفس خود را محاسبه کن قبل از آنکه مورد محاسبه قرار بگیری». 

می‌گویند در پایان شب هنگام خواب در اندیشه‌ها و اعمال روزی که گذشت نظر بیفکن که: چه کارهای نیکی انجام داده‌ای؟ نمازهای واجب را به جا آورده‌ای؟ به پدر و مادر و همسر نیکی کرده‌ای؟ به دیگران، به دوستان و نیازمندان خدمتی کرده‌ای؟ دلی را شاد کرده‌ای؟ برق شادی را در چهره‌ای‌ ایجاد نموده‌ای؟ درباره‌ی خدا و پیامبر مطالبی را فرا گرفته‌ای؟ بر ‌ایمان خویش افزوده‌ای؟ دعا و راز و نیاز داشته‌ای؟ یا‌اینکه می‌گویند بر هر کدام از اعمال فوق که موفق شده‌ای، خدا را شکر کن که به تو توفیق داده است و بر کوتاهی‌‌ها استغفار کن و توبه نما و به خود قول بده که دیگر کوتاهی نکنی!

اکنون من هم می‌خواهم از امشب به خودم بازگردم، نگاهی به درون خویشتن بیاندازم، نگاهی از روی انصاف، می‌خواهم به حساب خود رسیدگی کنم، می‌خواهم خودم را بهتر بشناسم. 

راستی من کیستم؟ بنده‌ای از بندگان خدا! وای بر من وای بر من، از گفتن‌این حقیقت عرق شرمندگی بر پیشانیم می‌نشیند، خودم را بنده‌ی خدا می‌دانم و اطاعت امرش را نمی‌کنم! 

خدایا کمکم کن می‌خواهم به یاری تو به درون خودم رجوع کنم و خالصانه و عاجزانه به سوی تو باز گردم، مرا یاری ده تا کمبود‌ها و عیوبم را بشناسم و در رفع آن‌ها تلاش کنم. 

خدایا تو توانایی، تو ستار العیوبی، تو خود همه عیب‌های مرا می‌دانی، من از‌ اینکه آن‌ها را روی کاغذ هم بیاورم شرم دارم، خدایا کمکم کن تا بتوانم به یاری تو در رفع نقیصه‌‌هایم تلاش کنم و هر روزم بهتر از دیروزم باشد. 

خدایا می‌خواهم از امشب بیاد داشته باشم که هر لحظه از عمرم نعمتی است از لطف و مرحمت تو و من ملزم هستم که بهترین استفاده را از آن بنمایم. خدایا به من نیروی‌ایمانی عطا کن که لحظه به لحظه نفسم را مورد بازخواست قرار دهم و من امیر او باشم. 

شب همچنان تاریک است اما قلب من آرامش یافته است، اشک‌هایم سد بغض گلویم را شکسته و از چشم‌هایم جاری شده و نفس کشیدن را برایم آسان ساخته است، خدایا من توان بجای آوردن شکر نعمات بی‌حد تو را ندارم تو خود مرا یاری ده تا جایی که می‌توانم شکرگذار باشم و از داده‌هایت صحیح‌ترین استفاده را بنمایم. ‌ای پناه بی‌پناهان‌ این بنده‌ی مو سپید روسیاه را که بر آستانت سر نهاده و با تمام شرمندگی‌ها بندگیت را دوست دارد ببخشای. آمین یا ارحم الراحمین.